Zwerven in het Zonnige Zuiden

Sinds juni ben ik weer ouderwets aan het zwerven en het doet me bijzonder goed. Ik logeerde bij vreemden, in ruil voor klussen of op hun huizen en/of dieren passen en ik bezocht vriendinnen in Berlijn en Florence. Straks heb ik even het rijk alleen in het groene Westland, waar vandaan ik iedere dag zo de zee in kan wandelen. Wat een luxe! ik ben dankbaar dat ik mijn droom nu iedere dag leef. 😉

Met vreemden afspreken dat je een tijdje bij ze komt wonen is niet niks en het gaat niet altijd vanzelf. We hebben allemaal onze gewoontes en voor je het weet zit je vast in je eigen patroon. Ik schroef mezelf af en toe weer los, zodat ik flexibel blijf. In Slovenië woonde ik een paar weken bij Boris en Neja en ik zorgde voor hun 21 paarden toen zij op vakantie naar Croatië gingen. Ik had geen idee wat me te wachten stond en het werd een onvergetelijke ervaring.

Aan Luisa, een in Florence wonende vriendin, stelde ik via WhatsApp voor haar thuis op te zoeken. Ik was toch al ‘in de buurt’, dacht ik. Tot mijn verrassing bedankte ze mij daarvoor en ze toonde me prachtige plekken in Toscane. Wat een cadeau!

Bezoek is net als vis, na drie dagen gaat het stinken.
(oud spreekwoord)

Duitsland, Slovenië, Italië

Iedere cultuur heeft wel een spreekwoord als deze hierboven. Ik vertaalde het voor Boris en ook in Slovenië kennen ze zoiets. Hij gaf me in de eerste dagen allerlei instructies voor het besturen van de oude jeep, de routes over smalle slingerweggetjes, waar je zo maar een dikke vrachtwagen kon tegenkomen, naar de paardenberg, diesel tanken, boodschappen doen, het gebruik van de watertanks, het maken van de compost en het onderhoud van de tuin. Ook vertelde hij me over de paarden, waarbij ik vooral observeerde en zo van alles leerde. Het is zo prettig wanneer je met iemand ook stil kunt zijn en ik me niet voortdurend verplicht voel om te praten. Hierdoor ontstaan vaker gesprekken, die echt ergens over gaan. Bij het vertrek nam ik afscheid van een dierbare vriend.

Aan Luisa, een in Florence wonende vriendin, stelde ik via WhatsApp voor haar thuis op te zoeken. Ik was toch al ‘in de buurt’, dacht ik. Tot mijn verrassing bedankte ze mij daarvoor en ze toonde me prachtige plekken in Toscane. Wat een cadeau!

Bruiner, blonder en blijer aan het zwerven

Voor mijn vertrek nam ik 3 maanden een abonnement bij de Health Spa. Dat was hartstikke goed en leuk, maar zonder oordoppen was het niet te doen. Eigenlijk doe ik veel liever fysiek zwaar werk in de buitenlucht. Ik heb uren staan verven, paardenpoep staan scheppen, planten en paarden van water voorzien, tuinonderhoud gedaan en alles in stilte of met het geluid van vogels, paarden en af en toe een wild zwijntje, een hond of een jakhals op de achtergrond. Zonder verkeer, zonder burengeluiden en zonder die opgefokte herrie op onmenselijk volume.

Ik ben sterker, bruiner, blonder en blijer. Mijn huis wordt bewoond en daar heb ik geen omkijken naar. Ik heb letterlijk en figuurlijk veel los gelaten en er komt veel energie vrij. Soms moet je hiervoor een radicale stap zetten, maar ik wist dat het bevrijdend zou zijn. Want diep van binnen ben ik een zwerver.

Ooit kreeg ik van iemand een paar sessies cadeau met Willem Glaudemans. Hij begeleidde mij met behulp van het door hem ontworpen talentenspel. Dat was interessant en Willem is een bijzonder aardige man. (Tip: lees zijn boeken over vergeving). In het onderzoek naar mijn talenten bleek dat ik een zwerver ben en een hogepriesteres en een nar. Zie je ’t voor je?

Een vork is een vork, een bed is een bed

Het moeder- en ondernemerschap hebben mij een tijdje op één plek gehouden, maar mijn kind is al jaren uit huis en het bedrijf functioneert wereldwijd en online, dus niets houdt mij nog thuis. Ik ben weer op pad met een laptop in mijn rugzak en een klein licht koffertje.

Nou was ik nooit zo erg gehecht aan spullen. En ik heb tijdens een zoveelste verhuizing wel eens hardop de vraag gesteld: “Waarom laten we niet gewoon allemaal ons bestek in die la liggen? Een vork is een vork.” Het kan mij niks schelen dat iemand nu mijn vork in zijn mond stopt of in mijn bed slaapt, terwijl ik met weet ik veel wiens vorken eet en in andermans bedden slaap.

Nu ik het toch heb over slapen in andermans bedden …
Je kunt even met mij mee te zwerven … naar de magische retraite op Corfu.

Waarom? Het thema van deze retraite is Your Inner Power en je gaat leren hoe je jouw innerlijke kracht het allerbeste inzet om je droomleven, je droombaan en je droombedrijf te creëren. Dat kan ik alleen maar aan je uitleggen als ik het zelf alle dagen toepas.

Een vork is een vork, een bed is een bed

Het moeder- en ondernemerschap hebben mij een tijdje op één plek gehouden, maar mijn kind is al jaren uit huis en het bedrijf functioneert wereldwijd en online, dus niets houdt mij nog thuis. Ik ben weer op pad met een laptop in mijn rugzak en een klein licht koffertje. 

Nou was ik nooit zo erg gehecht aan spullen. En ik heb tijdens een zoveelste  verhuizing wel eens hardop de vraag gesteld: "Waarom laten we niet gewoon allemaal ons bestek in die la liggen? Een vork is een vork." Het kan mij niks schelen dat iemand nu mijn vork in zijn mond stopt of in mijn bed slaapt, terwijl ik met weet ik veel wiens vorken eet en in andermans bedden slaap. Zwerven in het zonnige zuiden.
Scroll naar boven